بررسی تاثیر شوری آب آبیاری روی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی اراضی با سنوات کشت مختلف در دشت رباط- شهربابک

شور شدن خاک فرآیندی است که در اثر عوامل طبیعی یا فعالیت انسان ایجاد می گردد و در نتیجه آن املاح در خاک تجمع پیدا کرده و رشد گیاه را دچار مشکل می سازند. پسته یکی از محصولات باغبانی موفق در شرایط خشک در استان کرمان بحساب می آیدکه درختان آن معمولأ در اراضی شور کشت شده و با آب نسبتأ شور آبیاری می شوند .این مطالعه جهت بررسی اثر آبیاری برشور شدن خاک ونحوه تشکیل و تکامل افق ها، صورت پذیرفت. نتایج حاصله حاکی از آن است که در هر سه واحد فیزیوگرافی ، نوع نمک آب آبیاری و خاک منطقه یکسان می باشد. همچنین در تمامی واحد ها میزان هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک در اراضی بایر نسبت به اراضی تحت کشت نشان می دهد که آبیاری سبب کاهش شوری در این مناطق شده است و شوری اراضی تحت آبیاری نسبت به اراضی بایر به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است . از طرفی میزان شوری در اعماق پایینتر بیشتر از سطح خاک می باشد ، که این مسئله نشانگر نقش آبشویی و زهکشی املاح و عناصر توسط آب آبیاری به اعماق و در نتیجه کاهش شوری اعماق اولیه خاک می باشد. منطقه مورد مطالعه دارای افق های مشخصه سالیک و ژیپسیک می باشد . آبیاری دراز مدت در اراضی با سنوات کشت زیاد و اراضی با بافت سبک باعث از بین رفتن افق سالیک در بعضی از پروفیل ها شده است.